©
©Androsace spinulifera
Opis
Rodzina: Primulaceae – pierwiosnkowate
Korzenie roślina ma stosunkowo niewielkie. Z nich wyrasta kępka dimorficznych liści. Liście zewnętrzne są siedzące, w kształcie jajowato-lancetowate. Wewnętrzne mają słabo zaznaczony ogonek. Cała roślina jest miękko owłosiona. Z kępki liści wyrasta pojedynczy, długi, nierozgałęziony i bezlistny pęd kwiatostanowy. Zakończony jest on gęstym baldachem. Pojedyncze kwiatki są pięciopłatkowe o średnicy do 1 cm. Od momentu przekwitnięcia kwiatów zaczyna się bardzo powolne, z początku praktycznie niezauważalne zamieranie liści. Jesienią praktycznie widoczne są tylko pąki zimowe. Są one kuliste co wielu kojarzy się z brukselkami. Wiosną ze środka tych pąków wyrastają normalne liście.
Występowanie
Suche murawy, żwirowe stoki, obrzeża lasów górskich. Praktycznie występuje w górach dwóch chińskich prowincji, a mianowicie Syczuan i Yunnan na wysokości od 2900 do 4500 metrów nad poziom morza.
Wysokość
Przeciętnie około 30 cm. Średnica pojedynczej kępki to około 12 cm.
Termin kwitnienia
Na przełomie czerwca i lipca.
Kolor kwiatu
Karminowo-czerwony z żółtym oczkiem. Kwiaty jaśnieją wraz z wiekiem.
Stanowisko
Z racji swego wysokogórskiego pochodzenia roślina lubi chłodne stanowisko. Z tego powodu roślinę trzeba cieniować między 10-tą a 17-tą.
Wymagania i pielęgnacja
Jak większość wysokogórskich roślin będzie na nizinach sprawiała problemy. Największym problemem jest pogodzenia doskonałej przepuszczalności ziemi z jej wilgotnością. Każde rozwiązanie chociaż częściowo godzące te dwie sprzeczności jest dobre. Najprostszym jest posadzenie rośliny na pochyłości i między kamieniami. Pod kamieniami ziemia dłużej zachowuje wilgoć. Korzenie, które się rozrosną w takich warunkach zawsze znajdą trochę wilgoci. Głębokość takiej kieszeni skalnej nie może być płytsza niż 15 cm. Jeśli nie mamy skalniaka i sadzimy na brzegu rabaty musimy wyściółkować wierzch ziemi, by ziemia choć trochę dłużej zachowała wilgoć. Nie mniej ważnym jest by szyjka korzeniowa nie była narażona na wilgoć. Najlepszym rozwiązaniem jest warstwa grysu kamiennego. Roślinę sadzimy tak by wierzch ziemi w dołku był niżej o 2-3 cm niż powierzchnia ziemi. Natomiast roślina ustawiona jest równo z powierzchnią ziemi. Różnicę zasypujemy drobnym żwirem akwarystycznym. Mamy zatem wokół szyjki korzeniowej sam żwir i nie ma ona dłuższej styczności z wilgocią, a jednocześnie warstwa żwiru stanowi ochronę przed szybkim wyparowaniem wody z ziemi.
Posiadając ziemie nieco cięższe trzeba będzie kopać dołek znacznie głębszy i szerszy. Część ziemi z dołka wymieszać pół na pół ze żwirem. Na dno dajemy około 10 cm warstwę samego żwiru i przysypujemy go naszą mieszanką. Dopiero teraz wstawiamy roślinę i przysypujemy resztą mieszanki zostawiając znowu 2-3 cm górnej warstwy na sam żwir. Pewnym wyznacznikiem, że ziemia jest zbyt ciężka dla naradki są kałuże po solidnej ulewie.
Roślinę z powodzeniem można uprawiać w pojemniku. Na zimę pojemnik dołujemy w gruncie i zabezpieczamy przed nadmiarem zimowej wody. Zresztą naradkę w każdym sposobie uprawy powinniśmy na zimę zabezpieczyć przed wodą z nieba. Tylko optymalne stanowisko nie będzie wymagało takiego zabezpieczenia. Gdyby ktoś chciał przetrzymać przez zimę pojemnik z naradką w zamkniętym pomieszczeniu to oczywiście musi ono być widne i nie możemy zapomnieć, że rośliną będzie potrzebowała nieco wody. Przypominam jedynie, że bardzo trudno jest stwierdzić czy bardzo zimna ziemia ma wystarczającą wilgotność. Trzeba mieć w tym nie małą wprawę.
Mrozoodporność
Gatunek w pełni mrozoodporny.
Rozmnażanie
Naradkę tą rozmnażamy przede wszystkim przez wysiew nasion. Dla bezpieczeństwa używajmy specjalnie przygotowanej ziemi do wysiewów. Jest ona wolna od nasion chwastów i większości pasożytniczych grzybów. Nasiona wysiewać można zarówno jesienią jak i wiosną. Wiosenny wysiew musi poprzedzić stratyfikacja. Do końca sierpnia rozsadę uprawiamy w pojemnikach. Na miejsce stałe wysadzamy na początku września utrzymując odstęp nie mniejszy jak 10 cm i nie większy jak 15 cm.
Choroby i szkodniki
Najczęstszą chorobą jest gnicie korzeni lub szyjki korzeniowej. Chorobę tę fundujemy sobie sami nie dbając o właściwe stanowisko dla rośliny.
Ze szkodników groźna może być mszyca. Ta jak wiadomo usadawia się na spodniej stronie listków. Listki są gęste i małe oraz blisko ziemi, to sprawia trudność w dokładnym opryskaniu rośliny.
Zastosowanie
Przede wszystkim skalniaki. Także brzegi rabat mieszanych lub ogródki roślin skalnych komponowane we wszelkiego typu pojemnikach.
Uwagi
Łacińska nazwa rodzaju ”Androsace” pochodzi od dwóch greckich słów, a mianowicie ‚aneriandros’ – mężczyzna (w botanice męską częścią kwiatu jest pręcik) i ‚sakos’ – tarcza. Jest to odniesienie do specyficznej budowy pylników.
Nazwa gatunkowa jest odbiciem okrągławych pąków zimowych.
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z nastepujących stron:
Nasiona – http://www.seed-aholic.com/2010/02/androsace.html
Wiosną – http://flower.onego.ru/other/androsac.html
Tak zimuje – http://nargs.org/smf/index.php?topic=976.0
Kwiaty ogrodowe 